Polskie zboże utknęło w magazynach. Rolnicy mają problem, eksport zamarł
Tegoroczne żniwa przyniosły plony, jakich niewielu się spodziewało – często powyżej prognoz i wcześniejszych obaw. Zamiast fali optymizmu i ożywionego handlu mamy jednak paradoks. Rynek praktycznie stanął, a w portach, które powinny tętnić życiem, hula wiatr. Rolnicy zaciskają zęby i nie sprzedają ziarna, bo oferowane ceny są bardzo niskie. Co dalej z polskim zbożem?
Żniwa obfite, ale powodów do radości brak
Sezon zapowiadał się obiecująco, a kombajny w większości regionów kraju potwierdziły dobre prognozy. Ziarna jest dużo, miejscami nawet rekordowo. I na tym dobre wiadomości właściwie się kończą. Bo co z tego, że magazyny są pełne, skoro rolnik, patrząc na cenniki w skupach, czuje się, jakby ktoś z niego zakpił?
Ogromna podaż ziarna zderzyła się z barierą popytu i wyjątkowo niskimi cenami. Część punktów skupu już wstrzymała lub ograniczyła przyjmowanie towaru, tłumacząc się przepełnieniem silosów. Prawdziwy problem leży jednak w stawkach, które nie pokrywają kosztów produkcji. W efekcie gospodarze, którzy tylko mogą, wybrali jedyną strategię: czekać.
Dlaczego rynek zbóż 2025 zamarł?
Decyzja o wstrzymaniu sprzedaży przez rolników to nie kaprys, lecz czysta ekonomia. To zjawisko, przypominające „strajk podażowy”, wywołało efekt domina i w znacznym stopniu ograniczyło przepływ zboża w łańcuchu dostaw. Handel wewnętrzny niemal zamarł, ale prawdziwy dramat rozgrywa się w kontekście eksportu, który o tej porze roku powinien być siłą napędową branży.
Analitycy rynkowi prognozują, że sierpień i wrzesień będą jednymi z najsłabszych miesięcy dla polskiego eksportu zbóż od lat. Ziarna fizycznie nie ma za bardzo w obrocie, bo zostało w gospodarstwach.
Eksport na hamulcu i nowe wyzwania
Marazm w portach to najbardziej widoczny objaw kryzysu na rynku zbóż 2025. Eksperci przewidują, że ożywienia w eksporcie można spodziewać się najwcześniej w październiku. Pytanie jednak, czy do tego czasu ceny wzrosną na tyle, by rolnicy zdecydowali się opróżnić magazyny.
Sytuację dodatkowo komplikuje struktura jakościowa zbiorów. Szacuje się, że nawet jedna trzecia zebranej pszenicy to ziarno paszowe. Teoretycznie powinno ono znaleźć nabywców w kraju, jednak krajowy popyt również słabnie. Kurcząca się produkcja trzody chlewnej i problemy w sektorze drobiarskim sprawiają, że zapotrzebowanie na pasze maleje.
Obfite plony, zamiast stać się błogosławieństwem, okazały się dla wielu rolników poważnym problemem. Czas pokaże, kto w tej grze nerwów wykaże się większą cierpliwością – producenci czekający na lepsze ceny czy przetwórcy i eksporterzy czekający na towar.
