Ta roślina była hitem w PRL. Pachnie wanilią i zachwyca żywym kolorem aż do jesieni
Ta roślina może być wyjątkowo wyróżniającym się diamentem na naszych rabatkach. W czasach PRL-u była prawdziwym hitem w rodzimych ogrodach. Moda na takie kwiaty powraca, Polacy coraz chętniej sięgają po odmiany, które zachwycały pokolenia, wracając wspomnieniami do trudnych, ale barwnych momentów. Oprócz wyglądu liczy się także zapach — a żaden nie będzie tak wyjątkowy, jak w tym przypadku.
Ogrody rodem z PRL-u wracają do łask
Powraca moda na odmiany najchętniej sadzone w rodzimych ogrodach, w okresie PRL. Czar wspomnień skłania do odtwarzania przestrzeni, które mogą w pewnym sensie pozwolić, na przeniesienie się w czasie. Sentyment zawitał również do domowych wnętrz — coraz częściej sięgamy po charakterystyczne kredensy, czy meblościanki, a zdobimy je potem na przykład „kryształami”.
Warto realizować swoje wyobrażenia o wymarzonej przestrzeni i kreować ją wedle wyobraźni. Komponowanie ogrodu to idealna okazja, aby dać ponieść się pomysłom. Podpowiadamy, jaką roślinę wybrać, aby przywodziła wspomnienia dawnych lat, urzekała kolorem i wyjątkowym zapachem. Jej aromat jest bardzo silny, dlatego uwaga po posadzeniu — sąsiedzi mogą z zazdrością podpytywać, co tak pachnie!
Jakie rośliny wybrać, aby stworzyć ogród w stylu PRL-u?
Niegdyś wybór roślin ogrodowych był zdecydowanie mniejszy niż obecnie, a w ogrodach dominowało kilkanaście gatunków roślin. Starsze odmiany były bardziej wytrzymałe i nie wymagały wnikliwej pielęgnacji.
Symbolem tamtych czasów można określić piwonię — najczęściej można było spotkać piwonie chińskie o białych, karminowych czy różowych kwiatach. Stałą bywalczynią działek w PRL-u była także wyjątkowo pachnąca konwalia, czy malwa, kojarzona z sielskim obrazkiem wsi, najczęściej sadzona przy drewnianych płotach i ogrodzeniach. Na myśl przychodzą także mieczyki, astry, czy oczywiście róże.
Wśród nich nie wymienia się rośliny, która wydaje się nieco zapomniana, a niesłusznie. Łączy ona w sobie wszystkie pożądane cechy — długo kwitnie, jej kwiaty mają wyjątkową, intensywną barwę, a jej największą zaletą niewątpliwie jest zapach, który określa się jako bardzo słodki, uzależniający i waniliowy.
Zobacz też: 21 marca mija ważny termin. 20 proc. rolników nadal nie spełniło tego obowiązku
Ta roślina oczaruje swoim hipnotyzującym zapachem
Heliotrop peruwiański znany jest także pod nazwami heliotrop wonny, tomiłek peruwiański lub słonecznica peruwiańska. W naturalnych warunkach jest rośliną wieloletnią, a rośnie w Ameryce Południowej, dokładnie w Andach na terenie Peru i Ekwadoru. Jest więc ciekawym, egzotycznym akcentem w ogrodzie. Heliotrop peruwiański można uprawiać zarówno na rabatach, jak i w donicach lub skrzynkach na balkonie czy tarasie.
W naszym kraju, ze względu na panujący klimat, bylina uprawiana jest jako roślina jednoroczna, która niestety nie jest odporna na mróz. W lokalnych warunkach dorasta zazwyczaj do maksymalnie 50-60 cm wysokości. Owalne liście rośliny są intensywnie ciemnozielone i szorstko owłosione. Posiada ona charakterystyczne, drobne kwiaty, które zbite są w duże kwiatostany. Ich niewątpliwą zaletą jest kolor — występują najczęściej w kolorze ciemnofioletowym, ale czasami także białym, błękitnym, niebieskim i purpurowym. Kwitną przez bardzo długi czas, bo od około maja, aż do września.
Najbardziej rozpoznawalną cechą tej rośliny jest intensywny, a jednocześnie kojący zapach przypominający wanilię, marcepan, lub rum. Zapach ten wyczuwalny jest przez cały czas, a największej intensywności nabiera wieczorami. To z kolei przyciąga zapylacze, szczególnie pszczoły i motyle. Kwiaty heliotropu peruwiańskiego są również wykorzystywane w przemyśle perfumeryjnym — wytwarza się z nich olejek eteryczny, zwany olejkiem heliotropowym.
Heliotrop peruwiański jest rośliną trudną w uprawie, ale warto zadać sobie odrobinę trudu, aby móc cieszyć się tak wyjątkowym okazem. Najlepiej rośnie on w miejscach ciepłych i nasłonecznionych oraz chronionych od silnych podmuchów wiatru. Pożądanym podłożem będzie gleba żyzna, przepuszczalna i próchniczna o pH mieszczącym się w przedziale od 6,6 do 7,3. Należy zachowywać balans nawodnienia w taki sposób, aby gleba była nieustannie delikatnie wilgotna.
Już nawet niewielkie przesuszenie powoduje zasychanie brzegów liści. Z tego względu najważniejsze jest regularne, ale umiarkowane, podlewanie rośliny, szczególnie w porach upalnych i suchych. Co więcej, warto używać do tego odstanej wody, na przykład deszczówki i robić to ostrożnie, unikając moczenia liści. Nie możemy doprowadzić do przelania, co mogłoby skutkować przegniciem korzeni.
Innym zabiegiem niezbędnym w uprawie heliotropu peruwiańskiego jest nawożenie. Roślina, ze względu na swoje długie i obfite kwitnienie, wymaga zasilania w niezbędne składniki odżywcze. Trzeba dbać o to często, bo co 2-3 tygodnie. W tym celu używamy preparatów do roślin kwitnących. Aby poprawić kwitnienie, należy też regularnie usuwać przekwitnięte i zwiędnięte kwiatostany.
Decydując się na uprawę heliotropu peruwiańskiego, trzeba pamiętać o tym, że jest on trujący — zawiera szkodliwe alkaloidy, które mogą prowadzić do ciężkiego długotrwałego uszkodzenia wątroby. Dlatego bardzo ważne jest, aby chronić dzieci i zwierzęta przed przypadkowym ugryzieniem, czy spożyciem rośliny.
