Takiego żywopłotu nie będzie miał nikt w sąsiedztwie. To powiew egzotyki w ogrodach Polaków
Tuje, bukszpany, buki — na takie rodzaje żywopłotów stawia większość ogrodników w rodzimych ogrodach. Poszukując oryginalnych, wyróżniających się okazów, warto zwrócić uwagę na odmiany popularne na innych kontynentach. Ta piękna roślina, która zachwyca płomiennym kolorem kwiatów, pochodzi z Azji i doskonale sprawdzi się w roli egzotycznego żywopłotu — każdy sąsiad, zapyta, co to za piękność.
Tuje i bukszpany - to wszystko już było
W większości polskich ogrodów możemy znaleźć tradycyjne odmiany, z których najchętniej formujemy żywopłoty. Są to oczywiście tuje, buki, bukszpany, czy graby. Chcąc się wyróżnić na tle innych, warto poszukać bardziej nietypowych odmian, które zachwycają nie tylko pod względem wizualnym, ale też dobrze spełniają swoje zadanie — rosną gęsto, dzięki czemu skutecznie zapewnią nam prywatność, dzięki grubej osłonie.
Dodatkowym plusem jest jej kwitnienie — kwiaty mają soczystą, pomarańczową barwę, która pachnie bardzo intensywnie, jak połączenie wanilii i konwalii. Jak dbać o ten egzotyczny okaz?
Tuje i bukszpan odchodzą do lamusa. Ta roślina to nowa królowa wśród żywopłotów Surowe kary za sprzedaż nasion bez wpisu do ewidencji. Musisz pamiętać o tym obowiązkuTaki żywopłot nie tylko skutecznie osłoni - będzie zdobił ogród
Osmantusy to grupa krzewów ozdobnych, występująca głównie w Azji południowo-wschodniej. Niektóre gatunki są szczególnie cenione ze względu na ozdobne liście. Inne cechują się wyjątkowym zapachem. Pod nazwą “osmantus” kryje się co najmniej 30 różnych gatunków roślin. Do najpopularniejszych w Polsce zalicza się m.in. Osmantus kolczasty Tricolor, Osmantus purpurowy oraz Osmantus Goshiki.
Ze względu na specyficzny, ząbkowany kształt liści krzewów, bywają one porównywane do ostrokrzewów. Roślina ta najszerzej występuje w Chinach, Japonii i Korei, ale również w Himalajach. W sprzyjających warunkach krzewy mogą osiągać od 2 do ok. 14 metrów wysokości. Liście rośliny są zazwyczaj ciemnozielone, mięsiste, o brzegach ząbkowanych, często kolczastych. Ponadto szystkie gatunki osmantusów posiadają intensywnie pachnące kwiaty, stąd m.in. polska nazwa rośliny — wończa.
Tak zadbasz o egzotyczny żywopłot
Wończa pachnąca nie zyskała w Polsce jeszcze dużej popularności. W rodzimych ogrodach najbardziej znane są różne odmiany osmantusów kolczastych.
Osmantus wonny nie jest uważany za krzew bardzo wymagający pod kątem warunków uprawy. Roślina będzie zdrowo rosła na zarówno stanowisku słonecznym, jak i półcienistym. Zalecane jest podłoże z gleby żyznej, dobrze przepuszczalnej, o lekko kwaśnym odczynie. Krzew rośnie wolno i nie wymaga intensywnego przycinania.
Ogrodnicy często radzą, że kwitnienie wończy jest bardziej intensywne dzięki ograniczeniu cięcia młodych pędów. Należy pamiętać, że roślina nie jest w pełni mrozoodporna. W ogrodzie trzeba więc posadzić ją w miejscu, gdzie zimą nie będzie ona narażona na działanie silnego wiatru. W przypadku młodych sadzonek zalecane jest okrycie przed silnymi przymrozkami.
Roślinę warto jeszcze wzmacniać nawozem z podobną częstotliwością, jak w przypadku innych krzewów kwitnących. Wystarczy to zrobić jedynie 2-3 razy w ciągu roku. Wiosną stawiamy na nawóz ze zwiększoną dawką azotu, natomiast jesienią skupiamy się na dostarczeniu potasu i fosforu. Osmantus można łatwo rozmnożyć, pobierając sadzonki wiosną lub na przełomie sierpnia i września.
Wończy używa się m.in. w przemyśle spożywczym i cukierniczym — w krajach azjatyckich dostaniemy na przykład ciasto, lub napój z dodatkiem tego kwiatu.
